Onderhand ben ik de tel kwijtgeraakt. En toch zit ik er nog middenin. Vannacht droomde ik dat ik gewoon een sigaretje uit een pakje nam. Het werkelijke aansteken kan ik me niet herinneren. Misschien heb ik toch een blok ingebouwd. Ook in mijn dromen.
Hoe langer je van een pakje bent afgebleven, des te gemakkelijker het wordt, is de algemene gedachte. ‘O, maar dan ben je er van af!’ Een veelgehoorde opmerking. Totdat ik vorige week tijdens mijn wandelsportuurtje hoorde dat een kennis na een half jaar gestopt te zijn weer was begonnen met roken. En waarom? Hij groeide dicht. Een betere spijsvertering is logisch. Tien procent heb ik gelezen. Maar na de eerste drie maanden van rookonthouding is je lichaam van de nicotine ontwend. Alles wat je er dan ‘aan’ eet doe je zelf.
Nu ben ik nauwelijks aangekomen (hoera, hoera) en ik zoek nog een moment dat ik kan beginnen met afkicken van te lekkere wijntjes en dito hapjes. Niet dat ik aankom, maar ik moet afvallen. Om gezondheidsredenen, en een beetje voor het smoel. Een volgend project dat weliswaar op mijn hielen zit, maar waar ik me nog even niets van aantrek. Hooguit maak ik een paar passen op de plaats. Ondertussen geniet ik wel van anderen die én fanatiek aan het afvallen en aan het sporten zijn.
Ik sta nog even langs de lijn.
For the record: 3 maanden en 3 weken rookvrij
Off the record: ik heb even de agenda erbij gepakt.